`ေကာင္းေသာညပါ....`
ငါတို ့၇ဲ ့ဇာတ္လမ္းဟာ...
မနက္ၿဖန္ခါမွာ...အဆံုးသတ္၇ေတာ့မ၇္.....။
အခုေတာ့....
အၿပာေ၇ာင္ အလင္းေတာင္ပံနဲ ့ နတ္သမီးေလးေတြဟာ...
မင္း၇ဲ ့ႏွလံုးသားက
မ်က္၇ည္နဲ ့၀မ္းနည္းမွဳပံု၇ိပ္ေတြကို..
ဖယ္၇ွားေပးလိမ့္မ၇္.....
ၿပီးေတာ့.
မင္းကိုၿငိမ္းခ်မ္းၿခင္းေပးလိမ့္မ၇္...
`ေကာင္းေသာညပါ...`
မင္း၇ဲ ့နားထဲမွာ...
ခ်စ္စ၇ာေကာင္းတဲ့တီးတိုးသံတို ့၇ဲ ့.
ႏူးညံ့တဲ ့ပဲ့တင္ရိုက္ခ်က္ေတြ...
တုန္ခါရိုက္ခတ္ေနပါေစ.....
ၿပီးေတာ့..
အိပ္စက္ၿခင္း၇ဲ ့ပံုသ႑ာန္မဲ့..စိတ္ကူးပုံ၇ိပ္ေတြကေန..
မင္း၇ဲ့အိပ္မက္ေတြကိုၿဖတ္သန္းလို ့.....
ငါ့၇ဲ ့အၿပံဳး၇ိပ္ေတြ...
ၿဖစ္တည္လာလိမ့္မ၇္.....။
`ေကာင္းေသာညပါ..`
မင္းရဲ ့ႏွဳတ္ခမ္းပါးေတြကို.
ငါေစာင့္စားေနတဲ့အခါ..
မင္း၇ဲ ့မ်က္၀န္းေတြကိုဖြင့္ထားေပးပါ..
မင္း၇ဲ ့အေၿခြအ၇ံေတြကိုလည္း..
မေခၚလိုက္ပါနဲ ့ဦး..
မင္းရဲ ့၇င္ခြင္ကို.. နမ္းရွိဳက္မလို ့..
ေနာက္တၾကိမ္တည္း၇၇္ပါ....။
`ေကာင္းေသာညပါ....`
ဒါဟာ..သိပ္ကိုေနာက္က်ေနခဲ့ၿပီလားး...
......
`ေကာင္းေသာညပါ..`
တံခါးကိုပိတ္လို ့...လွည္ ့ထြက္သြားတ၇္။။။။
`ေကာင္းေသာညပါ...`
မင္း....
ငါ့ရဲ ့..`ေကာင္းေသာည `ႏွဳတ္ဆက္သံကို..
မေစာင့္ပဲ...
ဘ၇္ေတာ့မွအိပ္၇ာ၀င္မွာ....မဟုတ္ပါဘူးး
`ေကာင္းေသာညပါ.....`။။။။။။။
Saturday, February 11, 2012
တာယာမင္းေ၀၏ ကဗ်ာအခ်ိဳ႕
ဗ်တ္ေစာင္း ဘာသာေဗဒ
လၿခမ္းအ၀ါကို ၿမင္လို႔
ေကာင္းကင္ကို မၿမင္လိုက္ဘူး။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ရြာရိုးကိုးေပါက္ ေ၀းခဲ႔မိတယ္။
ေကာင္မေလးေရ
ငါ႔ရဲ႔
အေမတစ္၀က္၊ ေဆာင္းရာသီတစ္၀က္ ေကာင္မေလးေရ
ငါ႕ကို ကယ္ပါ။
ငါ႔ကို ကယ္တင္တယ္လို႔ သေဘာမထားဘဲ
ငါ႔ကိုပဲ ကယ္ပါ
မင္းရဲ႔ အၿဖဴ တစ္၀က္ရဲ႔ အၿဖဴတစ္၀က္ေလာက္
ငါ႔ကို ဆြတ္ေပးပါ။
ရင္ဘတ္က ၾကယ္ေငြ႕ေတြ ၿဖာက်လာတဲ႔အထိ
ငါ ပြင္႔ပစ္လိုက္ခ်င္လို႔ပါ။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံမွ...)
==========================
ေကာင္းကင္ကို မၿမင္လိုက္ဘူး။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ရြာရိုးကိုးေပါက္ ေ၀းခဲ႔မိတယ္။
ေကာင္မေလးေရ
ငါ႔ရဲ႔
အေမတစ္၀က္၊ ေဆာင္းရာသီတစ္၀က္ ေကာင္မေလးေရ
ငါ႕ကို ကယ္ပါ။
ငါ႔ကို ကယ္တင္တယ္လို႔ သေဘာမထားဘဲ
ငါ႔ကိုပဲ ကယ္ပါ
မင္းရဲ႔ အၿဖဴ တစ္၀က္ရဲ႔ အၿဖဴတစ္၀က္ေလာက္
ငါ႔ကို ဆြတ္ေပးပါ။
ရင္ဘတ္က ၾကယ္ေငြ႕ေတြ ၿဖာက်လာတဲ႔အထိ
ငါ ပြင္႔ပစ္လိုက္ခ်င္လို႔ပါ။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံမွ...)
==========================
ေတေလမွတ္တိုင္
ၾကယ္ေတြ ၾကယ္ေတြ
သမ္းေ၀မႈ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထ
ေဟာင္းေလာင္းပြင္႔ေနတဲ႔..ည။
၀ိညာဥ္ႏွင္းမႈန္တစ္စက္
အိပ္မက္ ၿမင္းခြာ အမွတ္(၁၃)
တစ္ေယာက္တည္း အတံုးအရံုးလဲသူ
ငါ႕ ကံၾကမၼာနဲ႔..လူ
ဂမၻီရ သစ္ပင္မွာမွ
စြယ္ေတာ္ပြင္႔အို ရွာခ်င္တဲ႔လက္
ကားစင္တင္ၿပီး မီးရႈိ႕သတ္မယ္။
လၿပည္႔၀န္းေရ
ပန္းကႏၱာရမွာ
အမုန္းေတြ လဲ႔ၿပာကြဲအက္
ငါဟာ
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ၿပန္တူးေနတဲ႔
ေပါက္ခၽြန္းတစ္လက္ကြဲ႔ သိရဲ႔လား။
ၿခေသၤ႔နဲ႕ ဘယ္လိုတိုက္တိုက္
ဘီလူးနဲ႔ ဘယ္လိုကိုက္ကိုက္
ခ်စ္မိသူေလာက္ေတာ႔
ဘယ္သူမွ လူမိုက္ မမည္။
ကေ၀မီးေတာက္
ေဆာင္းဦးေပါက္ အရက္တစ္အိုး
ၿမဴခိုးေ၀ေ၀ေက်ာက္ခဲမ်ား
ငါ႔ကိုထားခဲ႔ပါ။
ေတေလမွတ္တိုင္
ေမ်ွာ္စင္ေတြထက္ ပိုခိုင္လာရဲ႔
ေၿခေထာက္ကတစ္ၿခား လမ္းတစ္ၿခား
ငါဘယ္ေတာ႔မွ မသြားဘူး မိန္းကေလးေရ။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံမွ....)
==============================
သမ္းေ၀မႈ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထ
ေဟာင္းေလာင္းပြင္႔ေနတဲ႔..ည။
၀ိညာဥ္ႏွင္းမႈန္တစ္စက္
အိပ္မက္ ၿမင္းခြာ အမွတ္(၁၃)
တစ္ေယာက္တည္း အတံုးအရံုးလဲသူ
ငါ႕ ကံၾကမၼာနဲ႔..လူ
ဂမၻီရ သစ္ပင္မွာမွ
စြယ္ေတာ္ပြင္႔အို ရွာခ်င္တဲ႔လက္
ကားစင္တင္ၿပီး မီးရႈိ႕သတ္မယ္။
လၿပည္႔၀န္းေရ
ပန္းကႏၱာရမွာ
အမုန္းေတြ လဲ႔ၿပာကြဲအက္
ငါဟာ
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ၿပန္တူးေနတဲ႔
ေပါက္ခၽြန္းတစ္လက္ကြဲ႔ သိရဲ႔လား။
ၿခေသၤ႔နဲ႕ ဘယ္လိုတိုက္တိုက္
ဘီလူးနဲ႔ ဘယ္လိုကိုက္ကိုက္
ခ်စ္မိသူေလာက္ေတာ႔
ဘယ္သူမွ လူမိုက္ မမည္။
ကေ၀မီးေတာက္
ေဆာင္းဦးေပါက္ အရက္တစ္အိုး
ၿမဴခိုးေ၀ေ၀ေက်ာက္ခဲမ်ား
ငါ႔ကိုထားခဲ႔ပါ။
ေတေလမွတ္တိုင္
ေမ်ွာ္စင္ေတြထက္ ပိုခိုင္လာရဲ႔
ေၿခေထာက္ကတစ္ၿခား လမ္းတစ္ၿခား
ငါဘယ္ေတာ႔မွ မသြားဘူး မိန္းကေလးေရ။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံမွ....)
==============================
ႏွင္းလူ
ႏွင္းလူဟာ
ဂူထဲမွာ ဘီလူးဒူးတုပ္ထိုင္လ်က္
အေမွာင္ၾကဳတ္ၾကဳတ္ကို ကိုက္ၿမိဳ ၀ါးစားရင္း
ေန နဲ႕လည္း စိတ္ခ်င္း ဆက္သြယ္ၾကည္႔တယ္။
ရႊံ႕မီးအိမ္နဲ႔ ေ၀႔ပတ္ၿပီး
ေၿမာက္အရပ္ကို ရွာေဖြၾကည္႔ေတာ႔
ဓူ၀ံၾကယ္ ေၾကြသြားတာ ၾကာၿပီတဲ႔။
သူရႈံးသြားတယ္
သူ႔ပါးစပ္ကို သူၿဖဲၿပီး
ေၿမာက္ၿပန္ေလက ေဆာင္းေတြကို ရိုက္ခြဲၾကိတ္ထည္႔
လြမ္းရင္ လိုက္ခဲ႔လို႔ မွာတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔
ေႏြဦးေပါက္ မ်ားစြာကို လြန္ေလၿပီးမွ
ၿပန္လည္ ႏိုးထလာတဲ႔ ေက်ာက္ႏွင္းလူ
ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူ ထူတယ္။
ၿပီးေတာ႔
ေသြးေတြကို တဂ်ဳံးဂ်ဳံး ၿပန္ေမာင္း
ေကာင္းကင္ကို
ပိေတာက္ေတြနဲ႔ တေဗာင္းေဗာင္းပစ္ေပါက္
မီးပြင္႕မတတ္၊ ခါးေထာက္ရပ္လိုက္တယ္။
ငါ..(သို႕မဟုတ္)
ႏွင္းလူကေလးရဲ႔ မွတ္တမ္းမွာ
အဲဒီေဆာင္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေရးထားမိ
သတိရတိုင္း ၿပန္ၿပန္ ဖတ္ၾကည္႔လို႔ေပါ႕။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံမွ...)
==============================
ဂူထဲမွာ ဘီလူးဒူးတုပ္ထိုင္လ်က္
အေမွာင္ၾကဳတ္ၾကဳတ္ကို ကိုက္ၿမိဳ ၀ါးစားရင္း
ေန နဲ႕လည္း စိတ္ခ်င္း ဆက္သြယ္ၾကည္႔တယ္။
ရႊံ႕မီးအိမ္နဲ႔ ေ၀႔ပတ္ၿပီး
ေၿမာက္အရပ္ကို ရွာေဖြၾကည္႔ေတာ႔
ဓူ၀ံၾကယ္ ေၾကြသြားတာ ၾကာၿပီတဲ႔။
သူရႈံးသြားတယ္
သူ႔ပါးစပ္ကို သူၿဖဲၿပီး
ေၿမာက္ၿပန္ေလက ေဆာင္းေတြကို ရိုက္ခြဲၾကိတ္ထည္႔
လြမ္းရင္ လိုက္ခဲ႔လို႔ မွာတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔
ေႏြဦးေပါက္ မ်ားစြာကို လြန္ေလၿပီးမွ
ၿပန္လည္ ႏိုးထလာတဲ႔ ေက်ာက္ႏွင္းလူ
ေတာက္တစ္ခ်က္ေခါက္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူ ထူတယ္။
ၿပီးေတာ႔
ေသြးေတြကို တဂ်ဳံးဂ်ဳံး ၿပန္ေမာင္း
ေကာင္းကင္ကို
ပိေတာက္ေတြနဲ႔ တေဗာင္းေဗာင္းပစ္ေပါက္
မီးပြင္႕မတတ္၊ ခါးေထာက္ရပ္လိုက္တယ္။
ငါ..(သို႕မဟုတ္)
ႏွင္းလူကေလးရဲ႔ မွတ္တမ္းမွာ
အဲဒီေဆာင္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေရးထားမိ
သတိရတိုင္း ၿပန္ၿပန္ ဖတ္ၾကည္႔လို႔ေပါ႕။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံမွ...)
==============================
လယ္သူမ
ကၽြန္ေတာ္႔ ေတာင္ကုန္း ကေလးပါ
အလင္းေတြနဲ႔
ခပ္မို႔မို႔ တည္ေဆာက္ထားတယ္။
ေန႔ရက္ေတြၾကာ
ေႏြအၿပာေတြ ပြင္႔ပြင္႔သြား။
ၿဖတ္သန္းၿပီးသား တိမ္ေတြ
တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ ၿပန္ေကြ႔လာၾက။
... ... ...
ကၽြန္ေတာ္ ေပြ႕ပိုက္ခဲ႔ရတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း
ဘာမွ မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး။
ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ကိုယ္ အၾကမ္းၾကဳတ္ဆံုး ဆြဲဖြင္႔ၿပီး
ေနပူၾကဲၾကဲေတြ သြန္ခ် ပစ္ရတာက လြဲရင္ေပါ႕။
သံေယာဇဥ္ကိုမွ
ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းတတ္တဲ႔ လယ္သူမရယ္
အခုေတာင္ လြမ္းတယ္။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ ဗံုသံ)
=============================
အလင္းေတြနဲ႔
ခပ္မို႔မို႔ တည္ေဆာက္ထားတယ္။
ေန႔ရက္ေတြၾကာ
ေႏြအၿပာေတြ ပြင္႔ပြင္႔သြား။
ၿဖတ္သန္းၿပီးသား တိမ္ေတြ
တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ ၿပန္ေကြ႔လာၾက။
... ... ...
ကၽြန္ေတာ္ ေပြ႕ပိုက္ခဲ႔ရတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ႔လည္း
ဘာမွ မဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး။
ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ကိုယ္ အၾကမ္းၾကဳတ္ဆံုး ဆြဲဖြင္႔ၿပီး
ေနပူၾကဲၾကဲေတြ သြန္ခ် ပစ္ရတာက လြဲရင္ေပါ႕။
သံေယာဇဥ္ကိုမွ
ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းတတ္တဲ႔ လယ္သူမရယ္
အခုေတာင္ လြမ္းတယ္။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ ဗံုသံ)
=============================
ကဗ်ာေရးေသာ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
အိပ္
ခ်င္
ေသာ
စိတ္
အိပ္
သာ
အိပ္
အိပ္
သည္႕
အ
ခါ
အိပ္
မက္
လာ
အိပ္
ပါ
လ်က္
ႏွင္႔
ႏိုး
ရ
သည္။
တာရာမင္းေ၀- (မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ)
============================
ခ်င္
ေသာ
စိတ္
အိပ္
သာ
အိပ္
အိပ္
သည္႕
အ
ခါ
အိပ္
မက္
လာ
အိပ္
ပါ
လ်က္
ႏွင္႔
ႏိုး
ရ
သည္။
တာရာမင္းေ၀- (မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ)
============================
တိမ္ၿဖဴတို႕ႏွင္႕အတူ
စိတ္ၾကမ္းဘီလူးတို႕ ေၿခပင္မက်ဴးေသာ အရပ္၌
ငါ..မတ္မတ္တည္ခဲ႔ေခ်ၿပီ။
အို..အခ်င္းေဆြမြန္တို႔
သင္တို႔ၾကိဳဆိုမည္ဆိုလ်ွင္
အေမွာင္ နံနက္သို႔ပင္ အလင္းငွက္တို႔ၿဖင္႔ ငါလာခဲ႔ပါမည္။
ထို႕ေနာက္
ေလာက ေလဆန္မွာ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္အန္ထုတ္
ငါတို႔အားလံုး မိုးမခ်ဳပ္မီ အိမ္ကိုၿပန္ၾကမည္။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံမွ..
==============================
ငါ..မတ္မတ္တည္ခဲ႔ေခ်ၿပီ။
အို..အခ်င္းေဆြမြန္တို႔
သင္တို႔ၾကိဳဆိုမည္ဆိုလ်ွင္
အေမွာင္ နံနက္သို႔ပင္ အလင္းငွက္တို႔ၿဖင္႔ ငါလာခဲ႔ပါမည္။
ထို႕ေနာက္
ေလာက ေလဆန္မွာ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္အန္ထုတ္
ငါတို႔အားလံုး မိုးမခ်ဳပ္မီ အိမ္ကိုၿပန္ၾကမည္။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံမွ..
==============================
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္
ကၽြန္ေတာ္ေၿပာေတာ႕
ခ်စ္သူက ရယ္တယ္။
ကိုယ္သာ
သူ႕လို ေခြးတစ္ေကာင္ဆိုရင္
မေဟာင္ပါဘူးကြယ္
ေစာင္႕ဆိုင္း
တိတ္ဆိတ္
မကိုက္ခ်င္ရင္ အိပ္ေနမွာေပါ႕...လို႕။
စကားအဆံုးမွာ
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ရႈတည္တည္ပါပဲ
ခ်စ္သူကလည္း ရယ္ၿမဲ ရယ္လို႕။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံမွ..
==============================
ခ်စ္သူက ရယ္တယ္။
ကိုယ္သာ
သူ႕လို ေခြးတစ္ေကာင္ဆိုရင္
မေဟာင္ပါဘူးကြယ္
ေစာင္႕ဆိုင္း
တိတ္ဆိတ္
မကိုက္ခ်င္ရင္ အိပ္ေနမွာေပါ႕...လို႕။
စကားအဆံုးမွာ
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႕ ရႈတည္တည္ပါပဲ
ခ်စ္သူကလည္း ရယ္ၿမဲ ရယ္လို႕။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံမွ..
==============================
အႏုပညာ ေမွာ္၀င္စားမႈ
ေၾကးနီေရာင္သင္းတဲ႕
ၿမားက်ိဳးတစ္စင္း ထိမွန္ထားတယ္။
လက္ဖ၀ါးေၿခဖ၀ါးမွာ
အေမ ၀တ္ေပးခဲ႕တဲ႕ အေရခြံေတြ ကၽြတ္ကြာက်
ပန္းေရာင္ပ်ပ်ကေလး ရွင္းပလာ..။
တကယ္ေတာ႕
ၿမိဳ႕ပ်က္တစ္ခုပါပဲ
ဒါေပမယ္႕.. ဗ်တ္ေစာင္းတစ္လက္ရွိေနလို႕
ကိုယ္...ခ်ိဳေနမိတယ္။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံမွ..
==============================
ၿမားက်ိဳးတစ္စင္း ထိမွန္ထားတယ္။
လက္ဖ၀ါးေၿခဖ၀ါးမွာ
အေမ ၀တ္ေပးခဲ႕တဲ႕ အေရခြံေတြ ကၽြတ္ကြာက်
ပန္းေရာင္ပ်ပ်ကေလး ရွင္းပလာ..။
တကယ္ေတာ႕
ၿမိဳ႕ပ်က္တစ္ခုပါပဲ
ဒါေပမယ္႕.. ဗ်တ္ေစာင္းတစ္လက္ရွိေနလို႕
ကိုယ္...ခ်ိဳေနမိတယ္။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံမွ..
==============================
ဗဟိုကြဲအား
ေဆာင္းေခတ္က ေပးခဲ႕တဲ႕
ေမာင္းကြဲသံ ခပ္ေလးေလး တစ္ခ်က္ပါပဲ။
တစ္ေယာက္တည္းေနရတဲ႕ ငါ႕ကို
ဘယ္သူနဲ႕မွ မေနရေအာင္
ယိုင္ယိုင္ရြဲ႕ရြဲ႕ လွီးခြဲသြား...။
နံပါတ္စဥ္ မတပ္ရေသးတဲ႕
သဲကႏၱာရ တစ္ရြက္ေပၚမွာ ၿပိဳလဲက်တယ္။
အဲဒီညေနေပါ႕
ေကာင္းကင္ကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး
ေၿမၾကီးကိုပဲ ငါၿပန္၀တ္ခဲ႕ရ။
ၿပီးဆံုးသြားတာ ေသခ်ာပါတယ္
ႏွင္းခိုးေတြ..
ၿပီးေတာ႕ ဒိုင္ယာရီခ်ိဳ ခါးတစ္ခြက္
ၿပီးဆံုးသြားတာက ေသခ်ာပါတယ္။
မိုးေတြကို တိုးတိုးကေလး ရြာရဦးမွာေပါ႕ေလ
ပန္းရနံ႕ေတြကလည္း ခပ္ၿမင္႕ၿမင္႕ကေန ပ်ံသန္း
ငါနဲ႕ ငါ႕ဖိနပ္ကေလး
သီခ်င္းမဆိုေတာ႕ပဲ ဟိုးအေ၀းကို ေငးခဲ႕ရတယ္။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ ဗံုသံမွ...)
==============================
ေမာင္းကြဲသံ ခပ္ေလးေလး တစ္ခ်က္ပါပဲ။
တစ္ေယာက္တည္းေနရတဲ႕ ငါ႕ကို
ဘယ္သူနဲ႕မွ မေနရေအာင္
ယိုင္ယိုင္ရြဲ႕ရြဲ႕ လွီးခြဲသြား...။
နံပါတ္စဥ္ မတပ္ရေသးတဲ႕
သဲကႏၱာရ တစ္ရြက္ေပၚမွာ ၿပိဳလဲက်တယ္။
အဲဒီညေနေပါ႕
ေကာင္းကင္ကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး
ေၿမၾကီးကိုပဲ ငါၿပန္၀တ္ခဲ႕ရ။
ၿပီးဆံုးသြားတာ ေသခ်ာပါတယ္
ႏွင္းခိုးေတြ..
ၿပီးေတာ႕ ဒိုင္ယာရီခ်ိဳ ခါးတစ္ခြက္
ၿပီးဆံုးသြားတာက ေသခ်ာပါတယ္။
မိုးေတြကို တိုးတိုးကေလး ရြာရဦးမွာေပါ႕ေလ
ပန္းရနံ႕ေတြကလည္း ခပ္ၿမင္႕ၿမင္႕ကေန ပ်ံသန္း
ငါနဲ႕ ငါ႕ဖိနပ္ကေလး
သီခ်င္းမဆိုေတာ႕ပဲ ဟိုးအေ၀းကို ေငးခဲ႕ရတယ္။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ ဗံုသံမွ...)
==============================
အမည္မသိ
စိတ္ကို ဓါးအိမ္ထဲ ၿပန္သြင္းလိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ နဂါးေငြ႕တန္းတစ္ခုလို ၿပာမိႈင္းသြား
ဓါးအိမ္တစ္လက္ရဲ႕ အက်ယ္အ၀န္းေတာင္
ဘာသံနဲ႕မွ မၾကားရေတာ႕ဘူး။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံမွ..
==============================
ကၽြန္ေတာ္ဟာ နဂါးေငြ႕တန္းတစ္ခုလို ၿပာမိႈင္းသြား
ဓါးအိမ္တစ္လက္ရဲ႕ အက်ယ္အ၀န္းေတာင္
ဘာသံနဲ႕မွ မၾကားရေတာ႕ဘူး။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံမွ..
==============================
ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႕ သနပ္ခါး ပြင္႕ကေလး
စစ္မက္ၿပိဳင္မိုး
ၾကယ္ကေလးေတြ စီးခ်င္း မထိုးၾကပါနဲ႕
မိုးခ်ဳပ္အိမ္ၿပန္
လမင္းကိုပန္တဲ႕ မိန္းကေလး
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႕ အိပ္စက္ေနလို႕ ပါကြယ္။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံမွ..
==============================
ေတေလကေလး
မီးပိြဳင္႕ေတြက
အနီလိႈင္းေတြနဲ႕
လႊင္႕ထုတ္ပစ္ခတ္ၾကတယ္။
လူမိုက္လိုလို
ေစာင္းေနတဲ႕ ဓါတ္တိုင္အိုၾကီးက
ကၽြန္ေတာ္႕ကို ၀င္တိုက္ၿပန္ရဲ႕
ထင္းရူးပင္ၾကီးက
ရွည္လ်ားခၽြန္ၿမတဲ႕ သစ္ရြက္ေတြ ေကြးကုပ္
ကၽြန္ေတာ႕ကို ေလနဲ႕ လိုက္မႈတ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္
ကိုယ္နဲ႕ မေတာ္တဲ႕ ဖိနပ္ကိုစီးၿပီး
လမ္းအၾကီးၾကီးမွာ ေလ်ွာက္မိေနခ်ိန္ေပါ႕။
တိုက္တာေတြ ေဖာင္းကားေပ်ာ႕အိ
ဓါတ္ေပါင္းဖိုေတြလည္း
မီးခိုးေငြ႕ေတြပိၿပီး ေကြၚညႊတ္ေခြယိုင္က်
ေၿမၾကီးထဲက
မိုးၿခိမ္းသံ တရွဲရွဲ ၾကားရတယ္။
တကယ္႕ကို ေၾကာက္စရာပါအေမ
အဲဒီညက
အိပ္မက္ နည္းနည္း ရွည္သြားတယ္။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ...)
==============================
အနီလိႈင္းေတြနဲ႕
လႊင္႕ထုတ္ပစ္ခတ္ၾကတယ္။
လူမိုက္လိုလို
ေစာင္းေနတဲ႕ ဓါတ္တိုင္အိုၾကီးက
ကၽြန္ေတာ္႕ကို ၀င္တိုက္ၿပန္ရဲ႕
ထင္းရူးပင္ၾကီးက
ရွည္လ်ားခၽြန္ၿမတဲ႕ သစ္ရြက္ေတြ ေကြးကုပ္
ကၽြန္ေတာ႕ကို ေလနဲ႕ လိုက္မႈတ္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္
ကိုယ္နဲ႕ မေတာ္တဲ႕ ဖိနပ္ကိုစီးၿပီး
လမ္းအၾကီးၾကီးမွာ ေလ်ွာက္မိေနခ်ိန္ေပါ႕။
တိုက္တာေတြ ေဖာင္းကားေပ်ာ႕အိ
ဓါတ္ေပါင္းဖိုေတြလည္း
မီးခိုးေငြ႕ေတြပိၿပီး ေကြၚညႊတ္ေခြယိုင္က်
ေၿမၾကီးထဲက
မိုးၿခိမ္းသံ တရွဲရွဲ ၾကားရတယ္။
တကယ္႕ကို ေၾကာက္စရာပါအေမ
အဲဒီညက
အိပ္မက္ နည္းနည္း ရွည္သြားတယ္။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ဗံုသံ...)
==============================
သီခ်င္း
နတ္ဆိုးေတြ ငါ႕ပန္းရနံ႕ကို ရႈရင္းနဲ႕ လဲက်
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ငါ႕ကိုလြမ္းတဲ႕ည
ငါ႕ေကာင္းကင္ နကၡတ္ေတြ ရွက္ေသြးေရာင္ေတာက္ပ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ငါ႕အမည္ ရြတ္တဲ႔ည။
ငါ႕ပင္လယ္ ခဲလံုးေတြ ၿပဳတ္က်
ငါ႕ရင္မွာ မီးၿပတိုက္ ထြန္းရ
ငါတစ္ေယာက္တည္း လင္း .. လင္း ေနတဲ႔ည
ငါတစ္ကိုယ္ထဲ လင္းသြားတဲ႔ည။
သူမိုက္ေတြ ေဆာင္ၿမဲဓါးကို ေယာင္ယမ္းကာ လႊတ္ခ်
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အေ၀းကို ေငးတဲ႕ည။
ငါ႕လမ္းမွာ ေလ်ွာက္ရင္းနဲ႕ေတာင္ ေက်ာက္တံုးေတြ ေမႊးၿမ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ငါ႕ကိုခ်စ္တဲ႕ည။
ငါ႕ကိုယ္ငါ မိုးၾကိဳးေတြ ပစ္ခ်
ငါ႕ကိုယ္မွာ မီးစုန္းေတြ ထြက္က်
ငါတစ္ကုိယ္တည္း လင္း.. လင္းေနတဲ႕ည။
ငါတစ္ေယာက္ထဲ လင္းသြားတဲ႔ည။
တာရာမင္းေ၀ (- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံမွ...)
==============================
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ငါ႕ကိုလြမ္းတဲ႕ည
ငါ႕ေကာင္းကင္ နကၡတ္ေတြ ရွက္ေသြးေရာင္ေတာက္ပ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ငါ႕အမည္ ရြတ္တဲ႔ည။
ငါ႕ပင္လယ္ ခဲလံုးေတြ ၿပဳတ္က်
ငါ႕ရင္မွာ မီးၿပတိုက္ ထြန္းရ
ငါတစ္ေယာက္တည္း လင္း .. လင္း ေနတဲ႔ည
ငါတစ္ကိုယ္ထဲ လင္းသြားတဲ႔ည။
သူမိုက္ေတြ ေဆာင္ၿမဲဓါးကို ေယာင္ယမ္းကာ လႊတ္ခ်
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အေ၀းကို ေငးတဲ႕ည။
ငါ႕လမ္းမွာ ေလ်ွာက္ရင္းနဲ႕ေတာင္ ေက်ာက္တံုးေတြ ေမႊးၿမ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ငါ႕ကိုခ်စ္တဲ႕ည။
ငါ႕ကိုယ္ငါ မိုးၾကိဳးေတြ ပစ္ခ်
ငါ႕ကိုယ္မွာ မီးစုန္းေတြ ထြက္က်
ငါတစ္ကုိယ္တည္း လင္း.. လင္းေနတဲ႕ည။
ငါတစ္ေယာက္ထဲ လင္းသြားတဲ႔ည။
တာရာမင္းေ၀ (- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံမွ...)
==============================
ႏုိ၀င္ဘာ
ငါ႕ရဲ႕ ေရႊအိပ္မက္ကို
ေၿခက်င္းေတြလို ခြဲစိတ္ ၀တ္ဆင္ထားတဲ႕ မိန္းမ။
ၿမဴခိုး နီညိဳေတြၾကားမွာ
စံပယ္ေတြ ကပိုကရိုနဲ႕ ... လွလို႕။
ငါ.. တစ္ပြင္႔ၿပီး တစ္ပြင္႔ၿပီး တစ္ပြင္႔ ၿပိဳလဲ
ႏွင္းအဆက္ဆက္တိုင္ေအာင္ ေၾကကြဲခဲ႕ရေပါ႕။
တာရာမင္းေ၀ (- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံမွ...)ံ
==============================
ေၿခက်င္းေတြလို ခြဲစိတ္ ၀တ္ဆင္ထားတဲ႕ မိန္းမ။
ၿမဴခိုး နီညိဳေတြၾကားမွာ
စံပယ္ေတြ ကပိုကရိုနဲ႕ ... လွလို႕။
ငါ.. တစ္ပြင္႔ၿပီး တစ္ပြင္႔ၿပီး တစ္ပြင္႔ ၿပိဳလဲ
ႏွင္းအဆက္ဆက္တိုင္ေအာင္ ေၾကကြဲခဲ႕ရေပါ႕။
တာရာမင္းေ၀ (- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံမွ...)ံ
==============================
ေနၾကပ္ခ်ိန္
အဂၤါဆိုတဲ႕ ေန႕တစ္ေန႕က
ငါ႕ကို အကုန္ယူသြားတယ္။
ငါ႕မွာ..တစ္ေယာက္ထဲ ၿဖစ္ေနရတဲ႕ အထဲ
ေ၀ါကနဲ ေပ်ာက္ဆံုး လိုက္ရ။
ဘယ္ေဆာင္းဥတုကမွ
လက္သင္႕မခံတဲ႕ ဆီးႏွင္းတစ္စက္လို
ေႏြရာသီေတြဆီ လွည္႕ထြက္ခဲ႕ရ။
အရွင္လတ္လတ္ လြမ္းလိုက္ရတာ
ဘာနဲ႕မွကို မတူေတာ႕ဘူး
မပြင္႕ဘဲ ဖူးခဲ႕ရတဲ႕ ေကာင္မို႕
...
ေမွာင္တယ္။
လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ငါေတြးမိရဲ႕
ေက်ာက္တံုးေပၚ တင္အေသြးခံရတဲ႕ဓါးလို
ငါလည္း အစားခံေနရခ်ိန္..လို႕။
တာရာမင္းေ၀ (- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံမွ...)
==============================
ငါ႕ကို အကုန္ယူသြားတယ္။
ငါ႕မွာ..တစ္ေယာက္ထဲ ၿဖစ္ေနရတဲ႕ အထဲ
ေ၀ါကနဲ ေပ်ာက္ဆံုး လိုက္ရ။
ဘယ္ေဆာင္းဥတုကမွ
လက္သင္႕မခံတဲ႕ ဆီးႏွင္းတစ္စက္လို
ေႏြရာသီေတြဆီ လွည္႕ထြက္ခဲ႕ရ။
အရွင္လတ္လတ္ လြမ္းလိုက္ရတာ
ဘာနဲ႕မွကို မတူေတာ႕ဘူး
မပြင္႕ဘဲ ဖူးခဲ႕ရတဲ႕ ေကာင္မို႕
...
ေမွာင္တယ္။
လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ငါေတြးမိရဲ႕
ေက်ာက္တံုးေပၚ တင္အေသြးခံရတဲ႕ဓါးလို
ငါလည္း အစားခံေနရခ်ိန္..လို႕။
တာရာမင္းေ၀ (- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံမွ...)
==============================
ခ်စ္သူသို႔
သံေခ်းတစ္ထပ္ ရႊံတစ္ထပ္မို႕
သူတို႕ရဲ႕ စိတ္အတင္အခ်က္ုိ
မင္း ဘယ္လိုမွ ဖတ္လို႕ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။
အာေငြ႕မႈတ္သံေတြ ၾကားမွာပဲ
ရယ္ကာေမာကာ တစ္ေႏြလံုးပိတ္
ကိုယ္႕ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ ကိုယ္ အိပ္ပစ္လိုက္ကြယ္..
ခ်စ္သူေရ
ေလာကမာယာဆိုတာ
အတီးခံရတဲ႕ ဗံုေတြရဲ႕ ဂီတပါပဲ။
စစ္တုရင္ တစ္ပြဲလံုးကို
ဆြဲေမွာက္ ခံလိုက္ရေပမယ္႕
..
ဘာၿဖစ္လဲ
၀မ္းမနည္းေၾကး
တို႕ေတြ ရြာသြန္းၾကရံုေပါ႕။
ယံုၾကည္ထားစမ္း
ေရခိုးေရေငြ႕ကလည္း
ပင္လယ္ကို ပစ္ေပါက္ စိုက္ပ်ိဳး ႏိုင္တယ္ဆိုတာ။
တာရာမင္းေ၀ (- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံမွ...)
==============================
သူတို႕ရဲ႕ စိတ္အတင္အခ်က္ုိ
မင္း ဘယ္လိုမွ ဖတ္လို႕ ရမွာ မဟုတ္ဘူး။
အာေငြ႕မႈတ္သံေတြ ၾကားမွာပဲ
ရယ္ကာေမာကာ တစ္ေႏြလံုးပိတ္
ကိုယ္႕ယဥ္ေက်းမႈနဲ႕ ကိုယ္ အိပ္ပစ္လိုက္ကြယ္..
ခ်စ္သူေရ
ေလာကမာယာဆိုတာ
အတီးခံရတဲ႕ ဗံုေတြရဲ႕ ဂီတပါပဲ။
စစ္တုရင္ တစ္ပြဲလံုးကို
ဆြဲေမွာက္ ခံလိုက္ရေပမယ္႕
..
ဘာၿဖစ္လဲ
၀မ္းမနည္းေၾကး
တို႕ေတြ ရြာသြန္းၾကရံုေပါ႕။
ယံုၾကည္ထားစမ္း
ေရခိုးေရေငြ႕ကလည္း
ပင္လယ္ကို ပစ္ေပါက္ စိုက္ပ်ိဳး ႏိုင္တယ္ဆိုတာ။
တာရာမင္းေ၀ (- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံမွ...)
==============================
မိုး
ခ်စ္သူေရ
ေဟာဒီ ေကာင္းကင္ တစ္ရိုးက
ေရခိုးေရေငြ႕ အိုးၾကီးကို
မိုးတိမ္လို႕ ေခၚၾကေလရဲ႕။
ကိုေရႊမုတ္သံုေလက
သူေၿခေထာက္ကို သူဂရုမစိုက္
အိုးၾကီးကို တည္႕တည္႕ ၀င္တိုက္တယ္။
အိုၾကီးလည္း ဗိုက္ပြင္႕ ကြဲေၾက
ေသပါေလေရာ။
အိုးၿခမ္းကြဲထဲကေန
ေရစက္ေတြ ေရစက္ေတြ
၀င္း၀င္းလက္လက္
လင္းတစက္စက္ စီးၿဖိဳင္ ညႊတ္က်။
ေက်ာက္ေဆာင္ ေက်ာက္ေၿမနဲ႕
ေစာင္႕ေနတဲ႕ ပင္လယ္ေအာ္ေတြလည္း
သြားရည္တၿမၿမ
ပါးစပ္ၾကီးေတြ ၿပဲလန္ေအာင္ ဟလို႕ေပါ႕။
အို ခ်စ္သူေရ
ဟိုးအေရွ႕မွာ မိုးေတြ ရြာၿပီ။
လာ ရဲရဲလာ
ထီးရြက္ေတြ မပါလည္း
လူဟာ ကိုယ္႕ဖာသာ ေလ်ွာက္ရဲရမယ္ကြယ္႕။
ငါတို႕ရဲ႕ မိုး
ဂ်ိဳးဂ်ိဳး ဂ်ိမ္႕ဂ်ိမ္႕ လွပ
သူ
ရိႈက္ၾကီးတငင္ ရြာခ်ပါေစလားကြယ္။
တာရာမင္းေ၀ (- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံမွ...)
==============================
ေဟာဒီ ေကာင္းကင္ တစ္ရိုးက
ေရခိုးေရေငြ႕ အိုးၾကီးကို
မိုးတိမ္လို႕ ေခၚၾကေလရဲ႕။
ကိုေရႊမုတ္သံုေလက
သူေၿခေထာက္ကို သူဂရုမစိုက္
အိုးၾကီးကို တည္႕တည္႕ ၀င္တိုက္တယ္။
အိုၾကီးလည္း ဗိုက္ပြင္႕ ကြဲေၾက
ေသပါေလေရာ။
အိုးၿခမ္းကြဲထဲကေန
ေရစက္ေတြ ေရစက္ေတြ
၀င္း၀င္းလက္လက္
လင္းတစက္စက္ စီးၿဖိဳင္ ညႊတ္က်။
ေက်ာက္ေဆာင္ ေက်ာက္ေၿမနဲ႕
ေစာင္႕ေနတဲ႕ ပင္လယ္ေအာ္ေတြလည္း
သြားရည္တၿမၿမ
ပါးစပ္ၾကီးေတြ ၿပဲလန္ေအာင္ ဟလို႕ေပါ႕။
အို ခ်စ္သူေရ
ဟိုးအေရွ႕မွာ မိုးေတြ ရြာၿပီ။
လာ ရဲရဲလာ
ထီးရြက္ေတြ မပါလည္း
လူဟာ ကိုယ္႕ဖာသာ ေလ်ွာက္ရဲရမယ္ကြယ္႕။
ငါတို႕ရဲ႕ မိုး
ဂ်ိဳးဂ်ိဳး ဂ်ိမ္႕ဂ်ိမ္႕ လွပ
သူ
ရိႈက္ၾကီးတငင္ ရြာခ်ပါေစလားကြယ္။
တာရာမင္းေ၀ (- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံမွ...)
==============================
အေနာက္ေတာင္
ၾကာေတာ႕လည္း
မိုးခ်ဳန္းၿပရတာ ရွက္လာၿပီ
ေဆာင္းေရ
ကေ၀အလင္းေတြ လႊင္႕ထုတ္ၿပီး
ငါ႕ရင္ထဲက မိုးတိမ္ေတြကို
ခုတ္ခ်ေပးပါ
ငါ
ႏွင္းစက္ေတြနဲ႕ ခံုး၀န္းခ်င္တဲ႕ေကာင္
ကုလားအုပ္ၾကီးေယာင္ေဆာင္ၿပီး
ကႏၱာရအထိ တြားသြားၿပမယ္ေလ။
တာရာမင္းေ၀ (- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ...)
==============================
မိုးခ်ဳန္းၿပရတာ ရွက္လာၿပီ
ေဆာင္းေရ
ကေ၀အလင္းေတြ လႊင္႕ထုတ္ၿပီး
ငါ႕ရင္ထဲက မိုးတိမ္ေတြကို
ခုတ္ခ်ေပးပါ
ငါ
ႏွင္းစက္ေတြနဲ႕ ခံုး၀န္းခ်င္တဲ႕ေကာင္
ကုလားအုပ္ၾကီးေယာင္ေဆာင္ၿပီး
ကႏၱာရအထိ တြားသြားၿပမယ္ေလ။
တာရာမင္းေ၀ (- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ...)
==============================
ဒိုင္ယာရီရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာ
ႏွင္းစက္လက္တြဲခိုေနတဲ႕
စံပယ္အိုေလးေရ..
ဒီလကြယ္ညမွာပဲ
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြကု
ၿဖည္ခ်လိုက္ပါေတာ႕။
တခ်ိဳ႕လူေတြက
ဘ၀မွာ ၾကယ္ေတြ ေၾကြက်ခဲ႕သတဲ႕
ၿငိမ္သက္စြာ ခရီးႏွင္ၾကဦးေပါ႕ကြယ္
ကိုယ္႕မွာက..
ေနေတြ လေတြေတာင္ ေၾကြက်ခဲ႕ဖူးပါတယ္။
သြားေတာ႕မယ္ေနာ္..
ကံၾကံဳရင္ ၿပန္ဆံုၾကဦးမွာေပါ႕လို႕
ကံမေကာင္းသူတို႕ရဲ႕
မိႈင္းညိဳ႕ေသာလမ္းခြဲ
ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ အၿပိဳင္းအရိုင္း လြင္႕ၾကဲေနတယ္။
ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ္႕အၿပစ္ပါပဲ
ေလရိုင္းေတြ ၀ိုင္း၀န္းကိုက္ခဲၾကတဲ႕
မီးလ်ွံစတစ္ခုလို ၿပာညိဳယိမ္းထိုး
ၿပကၡဒိန္မွာေတာ႕
နက္ၿဖန္ခါဟာ နာမည္ဆိုး မရွိပါဘူး။
ဒါေပမယ္႕
လြမ္းဆြတ္ေနသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အိပ္မက္မ်ား
ႏွင္းဆီေခၽြ ရထားမွာ
စူးစူး၀ါး၀ါး ဥၾသဆြဲပစ္လိုက္တယ္။
ဒီည.
ေနာက္ည..
ဘယ္လိုမွ နိဂံုး ခ်ဳပ္မရပါဘူး
ဘီလူးဖမ္းသလို ၾကမ္းတဲ႕ လကၤာ
ငွက္ဆိုးေတြအိပ္မွ
တိတ္တဆိတ္ ကိုယ္ေရးလိုက္ပါတယ္။
ေပ်ာ္ခြင္႕မပိုင္ေသာ
ဒိုင္ယာရီ၏ ေနာက္ဆံုး စာမ်က္ႏွာ ထက္၌
နတ္သူရူးေတြ ၾကဲပက္တဲ႕
ေကာင္းကင္ဘံု အက္ဆစ္တစ္စက္လို
ရွအက္ေၾကကြဲ
ရွ...အက္...ေၾက...ကြဲ
မင္နီေတြနဲ႕ ရဲ လို႕ေပါ႕ကြယ္။
တာရာမင္းေ၀ (- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ....)
==============================
စံပယ္အိုေလးေရ..
ဒီလကြယ္ညမွာပဲ
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြကု
ၿဖည္ခ်လိုက္ပါေတာ႕။
တခ်ိဳ႕လူေတြက
ဘ၀မွာ ၾကယ္ေတြ ေၾကြက်ခဲ႕သတဲ႕
ၿငိမ္သက္စြာ ခရီးႏွင္ၾကဦးေပါ႕ကြယ္
ကိုယ္႕မွာက..
ေနေတြ လေတြေတာင္ ေၾကြက်ခဲ႕ဖူးပါတယ္။
သြားေတာ႕မယ္ေနာ္..
ကံၾကံဳရင္ ၿပန္ဆံုၾကဦးမွာေပါ႕လို႕
ကံမေကာင္းသူတို႕ရဲ႕
မိႈင္းညိဳ႕ေသာလမ္းခြဲ
ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ အၿပိဳင္းအရိုင္း လြင္႕ၾကဲေနတယ္။
ဘာၿဖစ္ၿဖစ္ ကိုယ္႕အၿပစ္ပါပဲ
ေလရိုင္းေတြ ၀ိုင္း၀န္းကိုက္ခဲၾကတဲ႕
မီးလ်ွံစတစ္ခုလို ၿပာညိဳယိမ္းထိုး
ၿပကၡဒိန္မွာေတာ႕
နက္ၿဖန္ခါဟာ နာမည္ဆိုး မရွိပါဘူး။
ဒါေပမယ္႕
လြမ္းဆြတ္ေနသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အိပ္မက္မ်ား
ႏွင္းဆီေခၽြ ရထားမွာ
စူးစူး၀ါး၀ါး ဥၾသဆြဲပစ္လိုက္တယ္။
ဒီည.
ေနာက္ည..
ဘယ္လိုမွ နိဂံုး ခ်ဳပ္မရပါဘူး
ဘီလူးဖမ္းသလို ၾကမ္းတဲ႕ လကၤာ
ငွက္ဆိုးေတြအိပ္မွ
တိတ္တဆိတ္ ကိုယ္ေရးလိုက္ပါတယ္။
ေပ်ာ္ခြင္႕မပိုင္ေသာ
ဒိုင္ယာရီ၏ ေနာက္ဆံုး စာမ်က္ႏွာ ထက္၌
နတ္သူရူးေတြ ၾကဲပက္တဲ႕
ေကာင္းကင္ဘံု အက္ဆစ္တစ္စက္လို
ရွအက္ေၾကကြဲ
ရွ...အက္...ေၾက...ကြဲ
မင္နီေတြနဲ႕ ရဲ လို႕ေပါ႕ကြယ္။
တာရာမင္းေ၀ (- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ....)
==============================
ရွင္ကြဲ
ငါတို႕ေရွ႕မွာ
ရထားဟာ ခါတိုင္းထက္ ပိုမိုရွည္လ်ား
ဥၾသဆြဲသံမ်ားကလည္း
ဖြာရာရ ထစ္ခ်ဳန္း ၿပတ္ေတာက္က်ေနခဲ႕
ႏႈတ္မဆက္ မိရင္လည္း အေကာင္းသား
ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကေတာ႕
ဘူတာဟာ
အ၀ါေရာင္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕နဲ႕ ဂူသခၤ်ဳိင္း ဆန္လာ
ကံၾကမၼာက
မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းတည္းေပၚမွာ
ခြာေလးဘက္ မရပ္ႏိုင္ခဲ႕ဘူး
ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေၿပာနဲ႕
ဘယ္သူ႕စကားကိုမွ နားမေထာင္ဘူး
ေၿမလို ပင္လယ္လို အကၡရာ တစ္လံုးနဲ႕
ငါတို႕ ဆက္ ခ်စ္ ေနၾကဦးမယ္
မေမ႕ဘူးကြယ္
ဘယ္ေတာ႕မွ မေမ႔ပါဘူး
ရက္စက္သြယ္ေၿပာင္းတဲ႕
မီးခိုးလက္ေခ်ာင္းေတြက
ငါတို႕ကို အပြင္႕ခူးခ်ိန္
ရထားဟာ
ေလာကလူရိုင္းရဲ႕ မႈတ္ေၿပာင္း၀ကေန
အဆိပ္ေတြနဲ႕
တုန္ယင္စြာ လူးလြန္႕ ထြက္ခြာခဲ႕ရေပါ႕။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ ဗံုသံ...)
==============================
ရထားဟာ ခါတိုင္းထက္ ပိုမိုရွည္လ်ား
ဥၾသဆြဲသံမ်ားကလည္း
ဖြာရာရ ထစ္ခ်ဳန္း ၿပတ္ေတာက္က်ေနခဲ႕
ႏႈတ္မဆက္ မိရင္လည္း အေကာင္းသား
ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကေတာ႕
ဘူတာဟာ
အ၀ါေရာင္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕နဲ႕ ဂူသခၤ်ဳိင္း ဆန္လာ
ကံၾကမၼာက
မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းတည္းေပၚမွာ
ခြာေလးဘက္ မရပ္ႏိုင္ခဲ႕ဘူး
ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေၿပာနဲ႕
ဘယ္သူ႕စကားကိုမွ နားမေထာင္ဘူး
ေၿမလို ပင္လယ္လို အကၡရာ တစ္လံုးနဲ႕
ငါတို႕ ဆက္ ခ်စ္ ေနၾကဦးမယ္
မေမ႕ဘူးကြယ္
ဘယ္ေတာ႕မွ မေမ႔ပါဘူး
ရက္စက္သြယ္ေၿပာင္းတဲ႕
မီးခိုးလက္ေခ်ာင္းေတြက
ငါတို႕ကို အပြင္႕ခူးခ်ိန္
ရထားဟာ
ေလာကလူရိုင္းရဲ႕ မႈတ္ေၿပာင္း၀ကေန
အဆိပ္ေတြနဲ႕
တုန္ယင္စြာ လူးလြန္႕ ထြက္ခြာခဲ႕ရေပါ႕။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔တီးတဲ႔ ဗံုသံ...)
==============================
ဥယ်ာဥ္
နဂါးေတြကသာ
တကယ္တမ္း ကၿပမယ္ဆိုရင္ေတာ႕
ကိုယ္ၾကည္႕ခ်င္စိတ္ရွိပါတယ္။
ဒါေပမယ္႕
မ်က္ႏွာအေရၿပား တြန္႔တြန္႔ၾကီးနဲ႕ လူေတြက
နဂါးႏွဲမႈတ္ၿပီး လူးလြန္႔ၿပရင္ေတာ႕
သူတို႕အစား..
ကိုယ္က ပင္ပန္းပ်င္းရိေနတတ္တယ္။
အဲဒီလိုပါပဲ ေကာင္မေလးရယ္
မိုးေတြက တိတ္တာေတာင္ ကိုယ္ကရြာတုန္း။
သစ္ရြက္ကို ကိုယ္ၿပန္စိုက္ဖို႔ ၾကိဳးစားဆဲမွာ
သစ္ပင္က ေၾကြက်လာခဲ႕။
ကိုယ္လို ေပကပ္ကပ္ေကာင္ကေတာ႕
ေက်ာက္တုံး ေတြကိုလည္း ငံု႕ၾကည္႕ခင္မင္ေနခဲ႕။
ေကာင္မေလးေရ..
တကယ္ဆို ကိုယ္ဟာ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုပါပဲ
ေၿမၿပင္မွာ ဘာမွ မပြင္႕ေသးတာက လြဲရင္ေပါ႕။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ...)
==============================
တကယ္တမ္း ကၿပမယ္ဆိုရင္ေတာ႕
ကိုယ္ၾကည္႕ခ်င္စိတ္ရွိပါတယ္။
ဒါေပမယ္႕
မ်က္ႏွာအေရၿပား တြန္႔တြန္႔ၾကီးနဲ႕ လူေတြက
နဂါးႏွဲမႈတ္ၿပီး လူးလြန္႔ၿပရင္ေတာ႕
သူတို႕အစား..
ကိုယ္က ပင္ပန္းပ်င္းရိေနတတ္တယ္။
အဲဒီလိုပါပဲ ေကာင္မေလးရယ္
မိုးေတြက တိတ္တာေတာင္ ကိုယ္ကရြာတုန္း။
သစ္ရြက္ကို ကိုယ္ၿပန္စိုက္ဖို႔ ၾကိဳးစားဆဲမွာ
သစ္ပင္က ေၾကြက်လာခဲ႕။
ကိုယ္လို ေပကပ္ကပ္ေကာင္ကေတာ႕
ေက်ာက္တုံး ေတြကိုလည္း ငံု႕ၾကည္႕ခင္မင္ေနခဲ႕။
ေကာင္မေလးေရ..
တကယ္ဆို ကိုယ္ဟာ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုပါပဲ
ေၿမၿပင္မွာ ဘာမွ မပြင္႕ေသးတာက လြဲရင္ေပါ႕။
တာရာမင္းေ၀ (-မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ...)
==============================
နတ္ပူးေနတဲ႕ေကာင္
လြင္႕လိုက္ရတာ
မုတ္သုန္ဘယ္ႏွစ္ၿမိဳ႕တိုင္ခဲ႕ၿပ
တယ္လီဖုန္းေခၚသံေတြၾကားတာေတာင္
ၿပန္မထူးၿဖစ္ခဲ႕တဲ႕ေကာင္ပါ။
ေမေမေရ
မိုးတိမ္ၾကီးထဲမွာ
ေၿခပစ္လက္ပစ္ ၀င္အိပ္လိုက္ခ်င္ရဲ႕
ေကာင္းကင္ကို ၿပန္တည္႕ရတာ
..
ေမာတယ္။
တာရာမင္းေ၀ (- မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ...)
==============================
မီးေတာက္ရစ္သမ္
(၁)
အခုလုိ …
လွပေအးစက္ေနတဲ့ညမွာပဲ
ငါ … ပ်ဳိးထားတဲ့ ျမႏွင္းဆီဟာ …
ၾကယ္တစ္ရာ ျခံရံၿပီး ေႂကြက်သြားခဲ့တယ္။
တိမ္လႊာမ်ဥ္းေကာက္ေတြကလည္း
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မီးအိပ္မက္မွာ
ေရႊမ်က္ရည္ေတြ စုိလက္လာၿပီလုိ႕
မႈိင္းညိဳ႕ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးကုိ
တီးတုိးေျပာၾကားလုိက္တယ္။
“ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ”… ဟာ
ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕နိဂုံးလုိ
ေနာက္ဆုံးမွာ …
မီးခုိးလုံးမ်ား ျဖစ္သြားေရာ့မလား…လုိ႕
ႏႈတ္ခမ္းကုိက္ၿပီး…ငါစဥ္းစားဖူး
လူငယ္တစ္ေယာက္ကုိ ျပဳစားဖုိ႕
အဘယ္နတ္ဘုရားထံ
နင့္လက္ေတြ ျဖန္႕ ကားေတာင္းခံခဲ့သလဲ …
ငါ့ရာဇ၀င္ခပ္က်ဲက်ဲကုိ
ငရဲမီးထဲ တြန္းခ်လုိက္ခ်င္တယ္။
သံေယာဇဥ္…ဆုိတာ
အေရာ၀င္လုိ႕မေကာင္းတဲ့ ေခြးကေလးပါပဲ …။
ေလာကဓံဦးတုန္းက …
အလြန္းအၾကဴးေသာက္ခဲ့တဲ့ အရက္တစ္ခြက္
ခုမွ…စံပယ္ရြက္ေပၚမူးလဲ…
အသည္းကြဲတယ္…ဆုိတာ
သီခ်င္းေလးေတြ တုိးတုိးညည္းရင္းက …
ထိရွခဲ့တဲ့…ေသြးမဲ့ဒဏ္ရာတစ္ခ်က္
သုိးေက်ာင္းသားရဲ႕ ခံႏုိင္ရည္နဲ႕
နတ္ဘီလူးေတြရဲ႕ သတိရျခင္းမ်ဳိးက
ငါ့ကုိ…ဆီးမုိးထားတယ္…။
စက္ရုပ္ကုိ ဒူးေထာက္က်ေစတဲ့
နင့္ရဲ႕…မ်က္၀န္းစိမ္းလဲ့မွာ…
ငါ…ဘယ္လုိမွ ေမ့မရတဲ့
မဟာလကာၤတစ္ပုိင္းတစ္စ…ရွိေနေလရဲ
အဲဒီလုိနဲ႕ပဲ
ငါ ျပန္လည္ခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့ပါမယ္…
ခ်စ္ေသာ..ဖဲႀကိဳး၀ါကေလးရယ္…
(လက္နက္မပါဘဲ…
စစ္၀ကၤပါမွာ ငါ…မတုိက္ရဲဘူး…)
ညံ့တယ္လုိ႕ပဲ…
လက္ညိွဳးထုိးၿပီး ေျပာလုိက္ပါေတာ့…။
လွ်ပ္စစ္မွ်င္တန္းလုိ…
ပူလင္းျပင္းထန္လြန္းတဲ့
သူရူးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပြ႕ဖက္မႈေတြထဲ…
ခု…ရထားတုိ႕ ဥၾသဆြဲလုိက္ၾကၿပီ…
“…ၿပီးဆုံးသြားပါၿပီ…
…အားလုံး ၿပီးဆုံးသြားပါၿပီ…”တဲ့။
(၂)
အေရွ႕ေလေတြတုိက္တုန္းက
ခါးကုန္းေနတဲ့ ငါတုိ႕ရဲ႕ ျမရာပင္အုိႀကီးဟာ
တုန္ယင္ခ်ည့္နဲ႕စြား ယိမ္းထုိးေနေတာ့တယ္ …။
ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ စည္းအျပင္
ေႏွာင္းရိပ္ေတြ တစ္လြင္လြင္နဲ႕
ထင္ေယာင္ထင္မွား
လမ္းေပၚမွာ ငါစဥ္းစားတာ…
နင့္အေၾကာင္း ေခါင္းစဥ္မ်ားစြာပါပဲ။
ထိပ္ထားရယ္...
အီဂ်စ္ျပကၡဒိန္ထဲက
မုိးတိမ္ေတြရြာမယ့္ေန႕
နင္နဲ႕ငါ ျပန္လည္ဆုံေတြ႕ၾကရင္
ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္..။
ငါက ဆပ္ျပာပူေဖာင္းကုိ ခုိစီးၿပီး
ျမင့္မုိရ္ေတာင္ႀကီးနဲ႕တုိက္မိ
စုိးရိမ္ရွာသူ မဟုတ္ခဲ့…၊
ဒါေပမဲ့…
ေလေပြလမ္းေၾကာင္းမ်ားမွ
တုန္၀ါးေဖ်ာ့ေအး
“သစၥာ”ကုိ ပဲ့တင္သံနဲ႕ပဲ ျပန္ေပးႏုိင္ခဲ့သူ…။
ငါ့ကုိသတ္…ငါ့ရင္ဘတ္ကုိ ထုိးခြဲေဖာက္လွန္ၾကည့္
ငါ့လက္သီးထဲမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားတဲ့
သုညတစ္လုံးပဲ ရွိလိမ့္မယ္…။
၀ုိင္ယာႀကိဳးေတြ
“ေထာင္း”ခနဲ မီးပြင့္ျပတ္ေတာက္ၿပီး
ရုတ္ခ်ည္း ေမွာင္အတိက်သြားတဲ့
“အႏၶ”တုိ႕ရဲ႕ အိမ္အုိမွာ…
ေတေလပီသစြာ…ငါေနတယ္။
တိတ္ဆိတ္…ျပာလဲ့ေနတဲ့ည…
ေရတြင္းထဲ ေခါင္းငုံၿပီး…
“….”ကုိ ခ်စ္တယ္…လုိ႕
ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္…ဟစ္ေအာ္တမ္းတရတာ..
ဘာေၾကာင့္ပါလဲ…။
“အုံ႕ပုံးခ်စ္” သီခ်င္းကုိ
မဆုိခ်င္ဘဲ ဆုိရတာ
ေရႊရည္စိမ္ထားတဲ့ လက္ပစ္ဗုံးကုိ
ကုိက္မ်ဳိရသလုိပါပဲ…လုိ႕
အက္ကြဲေနတဲ့ မယ္ဒလင္ႀကီးက…
ငါ့ကုိေျပာျပတယ္။
အဲဒီလုိနဲ႕…
မုိးကုိ ဆန္႕ေျမွာက္ထားတဲ့
မမီႏုိင္ေသာ ကမ္းလက္ေတြဟာ
ဟုိး…တုိန္းကလုိပဲ
ငါ့ဆီမွာ…ေျမမႈန္ေတြ စြန္းထင္လွ်က္ပါပဲေလ…။
(၃)
“လူဆုိတာ…
လင္းေ၀စိမ္းျမတဲ့ ပန္းညမ်ားစြာထက္
သရဲေျခာက္ရာ ညတစ္ညကုိ..ပုိသတိရတတ္တယ္”
ငါေသသြားခဲ့လုိ႕ရွိရင္
ငါ့ရဲ႕သခၤ်ဳိင္းဂူမွာ…
ၾကက္ေျခခတ္တစ္ခုကုိသာ
မွတ္တုိင္အျဖစ္ စုိက္ေပးထားပါ။
တကယ္ေတာ့…အဲဒါဟာ
ငါသိသမွ် ေလာကဓမၼကုိ
အၾကြင္းမဲ့ ေဖာ္ျပသြားျခင္ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
ဟုိးငယ္ငယ္…ေက်ာင္းမေျပးတတ္ခင္
ခေရပြင့္ျပထားတဲ့ သခ်ၤာတစ္ပုဒ္
ငါ့အေပၚ ခုန္အုပ္ၿပီး
မင္နီေတြ ရဲခနဲ႕ သုတ္သြားဖူးတယ္။
ငါ…သတၱိေကာင္းကင္မွာ..နီလြင္ထစ္
တစ္…ႏွစ္…သုံး
အနက္ရႈိင္းဆုံး ထုိးက်ပစ္လုိက္တယ္။
ထူးလွတယ္ေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူးေလ…
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ လူေတြရဲ႕
မဟာဘုတ္ေဗဒင္ထဲမွာမွ
ငါကလည္း “အဓိပတိဘြာ”ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာကုိး။
အိမ္အျပန္ညမ်ားစြာမွာ…
ဘယ္သူမွ မေျပာခ်င္တဲ့စကားေတြ ေပြ႕ပုိက္
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ “လူမုိက္”လုိ႕ျပန္ေခၚခဲ့ရတယ္။
၁၉၉၃…၁၉၉၄…
ငါ့ကဗ်ာေလးေတြ ေဆြးေျမ႕ေၾကကြဲ
လမ္းေဘးအုတ္ခုံေပၚ လဲက်ေနတယ္…။
ႏွင္းျမားတစ္လက္ရဲ႕ အဆိပ္နဲ႕
နိမိတ္မေကာင္းတဲ့ပုံျပင္
မျမင္ဘူးေသာ ေန႕မ်ား…ညမ်ား
ပိေတာက္ပုိင္းဖ်ားမွာ…၀ပ္တြားစု
ငါ့ကုိ…ခ်ည္ထုံးခဲ့တာ…
(ခု…အခ်ိန္တုိင္ေအာင္…)
အလင္းစိမ္းတန္းေတြ ရစ္ဖြာလုိ႕ကြယ္။
(၄)
ၿမိဳ႕ျပင္လမ္းေကြ႕က
ေတြ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ ဂ်စ္ပဆီေတြလုိ
ျဖစ္ခဲ့သမွ်ကုိ
ရယ္ကာေမာကာ ျပန္ေျပာႏုိင္တဲ့အက်င့္ေလး
ေသြးေအးေအးနဲ႕ ႀကိဳးစားေမြးႏုိင္ခဲ့ၿပီ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေက်ာက္ေခတ္၊ေၾကးေခတ္
ႏ်ဴကလီးယားကင္ဆာ၊အနာဂတ္ေခတ္
အားလုံးအတြက္
ေသခ်ာတဲ့ ငါ့…ေၾကညာခ်က္ကေတာ့
နင့္ကုိ ထာ၀ရ ခ်စ္ေနမယ္ဆုိတာပါပဲ…။
ထိပ္ထားရယ္…
ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္…
ဂႏ ၳ၀င္ပန္းပုရပုဒ္မွာ…
နန္းသုံးအကၡရာနဲ႕ ျခယ္မႈန္း
နင့္နာမည္ေလး စာသုံးလုံးကုိ
စီရီသီကုံးေပးခ်င္တယ္…။
နင့္အေပၚထားတဲ့ ငါ့ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ
မုိးေပၚကုိဦးေမာ့ၿပီး
၀င္းပစြာ လင္းျမတုန္ခါေနတဲ့
ေရႊ၀ါေရာင္မီးေတာက္မီးလွ်ံလုိပါ
ေက်ာင္းေရွ႕က စံပယ္ရုံမွာ
ဗီးနပ္စ္ရဲ႕ နကၡတ္တုိ႕ တလက္လက္ျပာေ၀မႈန္သင္း
ေက်ာင္းခန္းတြင္းမွာ…
လမင္းကေလး သာခဲ့ဖူးတယ္… …။
ခ်စ္ေသာ ေက်ာင္းသြားေဖာ္ရဲ႕
ပန္းရုပ္လႊာကုိ ေမွ်ာ္ေတြးရင္း
ေဆြးလ်ညိႈးေခြ ေျဖမေျပသူေလး အတၳဳပၸတၱိ
ျမရာပင္ႀကီး သိပါတယ္။
ကမၻာဦးလူတုိ႕လည္း (ဂူနံရံမွာ)
ငယ္ကၽြမ္းမ်က္ႏွာေ၀၀ါး
ပညာရွင္ႀကီးမ်ားရယ္…
ပါဠိစာလုံးေတြနဲ႕
ငါ့အေပၚ မဆုံးျဖတ္ပါနဲ႕ဦး…။
“ခ်စ္သူကုိေတာင္
ခ်စ္တယ္လုိ႕ မေျပာရဲတဲ့ေကာင္…
ရာစုတစ္ေထာင္ေနရစ္ခဲ့…
ထုိသုိ႕ျဖင့္ စကားမဲ့ေစသတည္း”
ျမရာပင္ႀကီးရဲ႕
ညည္းတြားသဲ့သဲ့ သန္းေခါင္ယံ
ငွက္ဆုိးအုပ္နဲ႕အတူ
ရုတ္တရက္လန္႕ပ်ံသြားတယ္…။
ခ်ိဳ႕တဲ့ေသာ ေက်ာင္းသားဘ၀
ဆႏၵရဲ႕ မေျပလည္မႈ
အနီေရာင္မွတ္တမ္းတစ္ခုနဲ႕ ခ်စ္သူအတြက္ ပန္သစၥာ
ေၾသာ္…ငါ့ကုိေလ…
နားလည္ပါ…နားလည္ပါ…
နားလည္စမ္းပါ…။
(၅)
အဲ့ဒီေန႕ရက္ေတြမွာ
မာရ္နတ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္လက္က
အနက္ေရာင္ က်မ္းခ်ပ္တစ္ပုိဒ္ဟာ
ငါ့ကုိ စီးနင္းတုိက္ခုိက္ဖုိ႕
ျမင္းကႀကိဳးတုိ႕ကုိ ျပင္လုိ႕“သ”လုိ႕ေနခဲ့ေပါ့။
ဘာပဲေျပာေျပာ
ေရႊနဲ႕စက္၀ယ္လုိ႕ မရတဲ့
ေနာက္ဆုံးကလူရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳမွာ…
သံမႈန္ေတြ ကပ္ပါေနရဲ႕
ငါ…ဘာကုိမွ မေၾကာက္ခဲ့ဘူး။
ေဟာဒီေလာက ေတာက္ေလွ်ာက္
“ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚက သုညနဲ႕စာရင္
ဗလာစာအုပ္ေပၚက သုညကျမတ္တယ္”တဲ့
အဲဒီေအာ္သံကုိ ငါရယ္ေနခဲ့တယ္။
“မင္းကေကာ…ဘာလဲ” လုိ႕
အနႏ ၱေတြက ၀ုိ္င္းေမးေတာ့
၁…၂…၃…၄…၅…
ငါ…အကုန္စဥ္းစားတယ္
၆…၇…၈…၉…၀…
တစ္ခုမွမဟုတ္ဘူး
ငါ့အတြက္ ဂဏန္းမရွိဘူး …။
ေသြးနဲ႕ယက္တဲ့ ကတၱီပါစလုိ
နီလြရွင္းေတာက္
ေၾကာက္ခမန္းလိလိ လွပတဲ့
ႏွလုံးသားက ဂီတသံစဥ္
ႏွင္းဆ၀ိညာဥ္မွာတင္တဲ့ ကမၺည္း
လကြယ္ညေရာက္တုိင္း…ငါ
ဂစ္တာတီးေနမယ္…။
က်ဆုံးေတာ့မဲ့ စစ္သူရဲအုိက
ငယ္ဘ၀က ဓားနဲ႕ခ်စ္သူကုိ
ျပင္းရွစြာ သတိရလုိက္သလုိမ်ဳိး
နင့္ကုိ ငါသတိရေနတယ္။
ထိပ္ထားေရ…
ထိပ္ထားေရ…
ထိပ္ထားေရ…
သစ္ခုတ္သမားေတြ မရွိတဲ့တုိင္းျပည္မွာ
ငါ…လယ္သမား ျဖစ္ခ်င္တယ္ …
နင္…ဘုရင္မ…လာမလုပ္ရဘူးေနာ္။
ေတာ္ေတာ္ၾကာ…
တံစဥ္တစ္လက္ရဲ႕ က်င့္၀တ္မွာ
သန္လ်က္အတြက္ ပန္းခူးေပးခြင့္ မပါလုိ႕…
ရြာဇနပုဒ္နဲ႕ မုိးေရထဲ
ငါ…တစ္ေယာက္တည္း
မ်က္ရည္၀ဲေနရပါဦးမယ္…။
ငါကလည္း ခက္တယ္…
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႕
ေနမ၀င္အင္ပါယာ
ဘယ္ဟာယူမလဲလုိ႕ ေမးလာရင္
ဒုတိယအရာကုိ ငါ…ျငင္းတယ္…။
အဲဒီလုိနဲ႕ပဲ
ေမွာက္ထားတဲ့
ငါ့ရဲ႕ ကံေကာ္ရြက္ဖဲခ်ပ္ကေလးေတြ
ေလာကႀကီးကုိ အမွ်ေ၀ရင္း
ကာလမ်ားစြာ…ၾကာၿပီေကာေလ…။
(၆)
ေတာင္ညိဳမွာပ်ဳိတဲ့မုိးေတြ
နင့္မ်က္ႏွာလုံးကုိ တုိးသက္တဲ့အခါ
ေတာင္ပင္လယ္က ေဗဒါေတြဟာ
ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။
ေဟး … ငါေျပာမယ္ …
… … အက္ဆစ္တိမ္ခုိး…တုိ႕
မုတ္သုန္ကုိ ႏႈိးပါ
ဒီလူဆုိးအတြက္လည္း
မုိးၾကမ္းတုိ႕ တစ္စက္စက္ရြာပါ…။
“မထုိက္တန္သူဆုိတာ
လြင့္ေမ်ာရမွာပါပဲ…”
ခြဲခြာျခင္းဟာ …
ခရမ္းျပာက်ည္ဖူးကုိ
အဆိပ္ခ်ဳိေတြ လိမ္းသုတ္
ႏွလုံးသာတည့္တည့္ဆီ
ခ်ိန္ရြယ္ေမာင္းျဖဳတ္လုိက္တယ္ …။
သက္ျပင္းေ၀ေ၀
ခေရတုိ႕ ႏွင္းစက္ဖားလ်ား
မ်က္ရည္ကုိစားတဲ့
ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ စကားမဲ့ည
ငါဟာ … ထက္ပုိင္းခ်ဳိးခံရတဲ့
တစ္ျခမ္းပဲ့ “လ”ပဲ ျဖစ္တယ္။
အိပ္မက္ထဲက ကမၻာစစ္လုိ
အရုိးၿပိဳင္းၿပိဳင္းညေနအုိက…
ေျမကုိရွိခုိး …
ျမဴခုိးတုိ႕ ေပ်ာင္းအိညြတ္တြဲ
လူငယ္ဘ၀ရဲ႕
ညရိပ္တုိ႕ မႈန္ေ၀၀မ္းနည္းခဲ့ရတယ္။
အခင္ဆုံး မျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့
အခင္ဆုံးေတြအေၾကာင္္းေျပာတုိင္း
သတိရမိေနက် သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီ
ငါ…မေရာက္ေရာက္ေအာင္ သြားမယ္…။
ၿပီးေတာ့…
ခရိုးခရိုင္…လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလး
ကဗ်ာအေၾကာင္း စာအေၾကာင္းေတြေျပာရင္း
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ျပန္လည္ဖန္ဆင္းပစ္မယ္..ကြယ္။
အရက္သမားက
သူတစ္ပါးကုိ လြမ္းဆြတ္တာ
ရယ္စရာမဟုတ္ပါဘူး
တစ္ရံတစ္ခါရဲ႕
ျပန္မလာတဲ့သူတုိ႕
သိၾကဖုိ႕ေကာင္းတယ္…။
ေလညင္းကေလးေရ…
ငါ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးရတဲ့ ကမၻာရဲ႕ထိပ္ထားကုိ
သူ႕ဆံႏြယ္ခက္ေလးေတြ
ဖြားခနဲ လြင့္၀ဲသြားရုံ
တစ္ခ်က္ေလာက္ အုံ႕သည္းတုိက္ခတ္ေပးပါ…။
ေလစီးထဲမွာ
ဖြာၾကဲလွပေနရွာမဲ့
သူ႕ရဲ႕ေကသာဆံျမကုိ
အေ၀းကေန…ရႈိက္ေမႊးလြမ္းဆြတ္ပါရေ
(၇)
အထီးက်န္ေတာင္ကုိ အုပ္စုိးဖုိ႕
နတ္ျပည္က ရြာခ်တဲ့
ငါ့အတြက္…အညတရမိုး…ေရ
ေနပါေစေတာ့ …။
အဲဒီညဟာ
တစ္ျခမ္းပဲ့ “လ”က
အသက္ေပးၿပီး ကာကြယ္ခဲ့ရတဲ့
အလံမလံမီ “ည”…ျဖစ္တယ္။
ျမက္ရုိင္းက…
မုိးကုပ္စက္၀ုိင္းကုိ နမ္းမရသလုိမ်ဳိး
ေနနဲ႕လက…
တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ မပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ၾကသလုိမ်ဴိး
ရုိးသားစြာ…တုိ႕ေ၀းလုိက္ၾကပါစုိ
ခ်စ္သူကုိ ျမတ္ႏုိးရုံနဲ႕
အရာရာကုိ လက္ျဖန္႕ မိုးေစာင့္ေရွာက္ခ်င္တဲ့လူငယ္
ခု …ခၽြင္းခ်က္နဲ႕ လက္နက္ခ်လုိက္ပါတယ္ …။
ေတေလဘ၀ရဲ႕
ပထမဆုရ အမွားေတြကုိ
လြယ္အိတ္ညိဳထဲထည့္ၿပီး
မီးအိမ္လက္ဆြဲ…
ရာဇ၀င္ထဲမွာ ခရီးဆက္ရဦးမယ္။
ထိပ္ထားေရ …
ကေခ်သည္တုိ႕ရဲ႕ ေတးေတြနဲ႕
ၿငိမ္ေအးေပ်ာ္ရြင္ ထာ၀စဥ္ ခ်မ္းေျမ႕ေစသား …
ေကာင္းေသာ မုိးေသာက္ခ်ိန္၌လည္း
ၿငိမ္သက္တည္ၾကည္ေစ…
ငါ … ဆုေတာင္းေပးေနမယ္…။
ပန္းခူးရင္း
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေနရင္း …
စကားေျပာရင္း …
သီခ်င္းေလးေတြဆုိရင္ …
မင္း …ငါ့ကုိ ေမ့သြားမွာပါ …။
ခုေတာ့…သြားေတာ့ေနာ္
ငါ ခ်စ္ျမတ္ရတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ေတြနဲ႕ မိန္းမပ်ဳိကုိ
“ဘ၀” ဆုိတဲ့ မာယာႏုိင္ငံအုိက …
ေစာင့္ႀကိဳလုိ႕ ေနေရာ့မယ္ …
သာမညလမ္းခြဲမွာ …
၀မ္းမနည္းသလုိ ငါတုိ႕ႏႈတ္ဆက္
မနက္ျဖန္ခါမွာ … ေအာင္ျမင္ပါေစ
မနက္ျဖန္ခါမွာ … ေအာင္ျမင္ပါေစ
မနက္ျဖန္ခါတုိင္းမွာ … ေအာင္ျမင္ပါေစ …
ထိပ္ထားေရ။
တာရာမင္းေ၀
အ,ေနေသာ၀တၳဳ (တာယာမင္းေ၀)
အိမ္မက္က္ိုဆီက်န္ေရက်န္မက္ခ်င္သည္။
က်ေနာ့့္ကိုဇိကုပ္ျပီးနတ္ျပည္မပို႔ၾကပါနဲ႔။ကိုယ့္ဘာသာကိုသြားမည္။က်ေနာ့္
ကိုဇိလာကုပ္တာမ်ဳိးက်ေနာ္မၾကိဳက္ပါ။မနာဘူးဆိုရင္ေတာင္ယားေတာ့ယား
တတ္သည္။ထိုုသို႔ျဖင့္ဇတ္္ၾကီးကေမ်ာသြားသည္။ဇတ္ေမ်ာကိုလိုက္ဆယ္ရင္း
ပင္လယ္ကေမ်ာသြားသည္။ဘာမွမက်န္ခဲ့။
ညာတာပါေတးေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ က်ေနာ္ေ၀းသြားသည္။ညၾကီးမင္း
ၾကီးမွာသူ႔ကိုသတိရ၏။သူကေတာ့ေမ့ေနျပီထင္ပါသည္။
"ဌာေနဌာနေကာသလဥာဏ္" ဆိုတာကိုက်ေနာ္မသိပါ။သိလိုသူမ်ားဆရာလွသမိန္၏
"ၾကြယ္၀ခမ္းနား ျမန္မာစကား" စာမ်က္ႏွာ(၇၂)ကိုရွဳပါ။ရႊံေပၚရွဥ့္ေျပးေသာ္လည္းရွဥ့္ေမႊး
ရႊံမလူးပါ။တိုတဲ့ေလွ်ာ္ကတို၍ရွည္တဲ့ေလွ်ာ္ကရွည္ပါဦးမည္။ဘာကိုပဲလုပ္လုပ္
ဌာန္ကရုိဏ္းက်ဖို႔လိုပါသည္။ဘာမွမလုပ္ဘဲႏွင့္လည္းဌာန္ကရုိဏ္းက်ဖို႔လိုပါသည္။
တကူတကတူးေဖာ္ေသာက္ရတာ၀ိုင္တစ္ခြက္ျဖစ္၏။ခြက္နဲနဲပဲ့ေနသည္။ဗိုက္ထဲသို႔တဟီးဟီး
တဟားဟား၀င္သြားသည္။နံနက္ခင္းကိုမေတြ႕ရ။တေပါ့တပါးသြားသည္ဟုသတိရသည္။ဧည့္ခံ
ပြဲကလည္းတဗ်စ္ဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ႏွင့္ဆူညံေနသည္။မီးရွဴးပြင့္ေတြတအံုေႏြးေႏြးေတာက္ပေန၏။
ဘယ္သူ႕ကိုမွတီတီတာတာမေျပာခဲ့ပါ။အိမ္ကိိုတလိမ့္ေခါက္ေခြးျပန္လာခဲ့၏။
အႏုပညာကထိုင္ကားယားထကားရားျဖစ္ေနသည္။
သူ႕အေပၚတတ္စီးမည့္သူမ်ားကိုလိုလားပံုမေပၚ။ရထားကဒေရာေသာပါးထြက္၏။
လူတစ္ေယာက္ကေရႊမန္းျမိဳ႕မွမမေကသီကိုသတိရေနသည္။ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္
တူးတူးဟုေအာ္၏။
အႏုပညာသည္က်နာ့္ဓါးမဦးခ်ေျမျဖစ္၏။ဆက္လက္ထြန္ယက္ရဦးမည္။တစ္ခ်ဳိ႕ကက်ေနာ့္ကိုဓမၼႏၱၱရာယ္ဟုျမင္ၾကသည္။
ဓမၼၼာေသာကအင္း၀ရာဇာ အျဖစ္အလြန္ခ်စ္ၾက၏။ကိစၥမရွိပါ။
ဓါတ္ၾကီးေလးပါးညိွေဆးဆိုသည္မွာက်ေနာ့္ၾကီးေဒၚေဖာ္ေရာင္းေနေသာေဆးျဖစ္ပါသည္။
သူခိုးကိုဓါးရုိးမကမ္္းပါႏွင့္။ကုန္ကုန္ေျပာရလွ်င္ဘယ္သူ႕ကိုမွဓါးရုိးမကမ္းပါႏွင့္။
မႈန္ျပာရီေခတ္ႀကီးအတြင္းမွာ သဘာဝတရားက ကၽြန္ေတာ့္ကို ပါးသိုင္းႀကိဳးတပ္၏ ။
နဖူးေရ ဒူးေရမေကာင္းလွေသာ ညေနခင္းႀကီးဆီသြားမည္။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ပေဝသဏီဆန္ေသာ ပါးစပ္ပုပ္ႀကီးရွိပါသည္။ ပိုးစိုးပက္စက္ေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။
သို႔ေသာ္ ပုဆိုးတန္းတင္ ေျပာတတ္ပါသည္။ ဆင္မေျပလွေခ်။
လူျဖစ္လူတာကိုက ဗ႐ုပ္သုတ္ခနဲ႔ပါ။ ဗရြတ္ရႊတ္တ ဆီေတြဆမ္းထားတဲ့ ထမင္းကို ဆုတ္လိုက္ဆန္းလိုက္ျဖစ္
္ေနတဲ့ ဗေလာင္းဗလဲ လမင္းဆီက ေတာင္းစားၿပီး ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာပါ။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ..... ဗလာ။
ေမေမေရ .... ။ မိုးေတြက မိႈခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳးရြာၿပီ ။ မိုးေတြက မိႈခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳးရြာၿပီ ။ မိုးေတြက မိႈခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳးရြာၿပီ ။မိုးေတြက မိႈခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳးရြာၿပီ ။ မိုးေတြက မိႈခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳးရြာၿပီ ။ မိုးေတြက မိႈခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳးရြာၿပီ ။
ယထာဘူတ မက်ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္နာတယ္။ ဓာတ္ႀကီးေလးပါး ခမ်ာမွာလည္း မၾကာခဏ
ေယာက္ယက္ခတ္ရတယ္။ ယံုခ်င္မွ ယံုပါ။ ယံုတမ္းစကားလို႔သေဘာထားပါ။ ကိုယ့္စိတ္ဆီကိုယ္သြားႏိုင္ဖို႔အတြက္
ကၽြန္ေတာ့္ကို နည္းနည္းေတာ့ ဘုရားထိုင္၊ ထိုင္ခြင့္ျပဳၾကပါ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေရလာေျမာင္းေပး လုပ္ေနရတာ .... ၾကာၿပီ ။ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္တယ္လို႔ ဘယ္သူကေျပာသလဲ။အမွန္ေတာ့ လူေျခတိတ္လြန္းတဲ့သူဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ ။
ဟတ္တက္ကြဲခြင့္ျပဳပါ။ 'အက္' ေနရတာကို စိတ္ညစ္လြန္လို႔။ ဟက္တက္သာကြဲခြင့္ျပဳၾကပါ ။ ဘယ္လိုအေျခအေနမွာမွ ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘယ္တုန္းကမွလည္း ဟန္က်ပန္က် မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေစ်းသည္ေအးၾကြယ္နဲ႔ သီခ်င္းအတူတူ ဆိုဖူး႐ံုေလာက္ပါ။ ဟိုတုန္းက ဟုန္းဟုန္းေတာက္ခ်င္ခဲ့သမွ် ၊ ခုေတာ့လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းသင္းျမခ်င္ၿပီ။
အေထြအထူးေတာ့ ေျပာစရာ မရွိပါ။ အစကတည္းက 'အ' ေနေသာ ဝတၳဳပါ။ အခု ၿပီးသြားပါၿပီ။ အဂၤလိပ္လို (End) ဟုေျပာလွ်င္
ရနိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ က်ီးကန္း ခလုတ္တိုက္သံနွင့္ တူေန၍ မေျပာေတာ့ပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဝတၳဳက ၿပီးသြားပါၿပီ။ ဝတၳဳနွင့္အတူ အရာအားလံုးကိုလည္း ၿပီးလိုက္ေစခ်င္ၿပီ။ ဖတ္သူကိုေရာ ၊ မဖတ္သူကိုေရာ အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ။
(တာယာမင္းေ၀)
က်ေနာ့့္ကိုဇိကုပ္ျပီးနတ္ျပည္မပို႔ၾကပါနဲ႔။ကိုယ့္ဘာသာကိုသြားမည္။က်ေနာ့္
ကိုဇိလာကုပ္တာမ်ဳိးက်ေနာ္မၾကိဳက္ပါ။မနာဘူးဆိုရင္ေတာင္ယားေတာ့ယား
တတ္သည္။ထိုုသို႔ျဖင့္ဇတ္္ၾကီးကေမ်ာသြားသည္။ဇတ္ေမ်ာကိုလိုက္ဆယ္ရင္း
ပင္လယ္ကေမ်ာသြားသည္။ဘာမွမက်န္ခဲ့။
ညာတာပါေတးေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ က်ေနာ္ေ၀းသြားသည္။ညၾကီးမင္း
ၾကီးမွာသူ႔ကိုသတိရ၏။သူကေတာ့ေမ့ေနျပီထင္ပါသည္။
"ဌာေနဌာနေကာသလဥာဏ္" ဆိုတာကိုက်ေနာ္မသိပါ။သိလိုသူမ်ားဆရာလွသမိန္၏
"ၾကြယ္၀ခမ္းနား ျမန္မာစကား" စာမ်က္ႏွာ(၇၂)ကိုရွဳပါ။ရႊံေပၚရွဥ့္ေျပးေသာ္လည္းရွဥ့္ေမႊး
ရႊံမလူးပါ။တိုတဲ့ေလွ်ာ္ကတို၍ရွည္တဲ့ေလွ်ာ္ကရွည္ပါဦးမည္။ဘာကိုပဲလုပ္လုပ္
ဌာန္ကရုိဏ္းက်ဖို႔လိုပါသည္။ဘာမွမလုပ္ဘဲႏွင့္လည္းဌာန္ကရုိဏ္းက်ဖို႔လိုပါသည္။
တကူတကတူးေဖာ္ေသာက္ရတာ၀ိုင္တစ္ခြက္ျဖစ္၏။ခြက္နဲနဲပဲ့ေနသည္။ဗိုက္ထဲသို႔တဟီးဟီး
တဟားဟား၀င္သြားသည္။နံနက္ခင္းကိုမေတြ႕ရ။တေပါ့တပါးသြားသည္ဟုသတိရသည္။ဧည့္ခံ
ပြဲကလည္းတဗ်စ္ဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ႏွင့္ဆူညံေနသည္။မီးရွဴးပြင့္ေတြတအံုေႏြးေႏြးေတာက္ပေန၏။
ဘယ္သူ႕ကိုမွတီတီတာတာမေျပာခဲ့ပါ။အိမ္ကိိုတလိမ့္ေခါက္ေခြးျပန္လာခဲ့၏။
အႏုပညာကထိုင္ကားယားထကားရားျဖစ္ေနသည္။
သူ႕အေပၚတတ္စီးမည့္သူမ်ားကိုလိုလားပံုမေပၚ။ရထားကဒေရာေသာပါးထြက္၏။
လူတစ္ေယာက္ကေရႊမန္းျမိဳ႕မွမမေကသီကိုသတိရေနသည္။ဒယီးဒယိုင္ျဖင့္
တူးတူးဟုေအာ္၏။
အႏုပညာသည္က်နာ့္ဓါးမဦးခ်ေျမျဖစ္၏။ဆက္လက္ထြန္ယက္ရဦးမည္။တစ္ခ်ဳိ႕ကက်ေနာ့္ကိုဓမၼႏၱၱရာယ္ဟုျမင္ၾကသည္။
ဓမၼၼာေသာကအင္း၀ရာဇာ အျဖစ္အလြန္ခ်စ္ၾက၏။ကိစၥမရွိပါ။
ဓါတ္ၾကီးေလးပါးညိွေဆးဆိုသည္မွာက်ေနာ့္ၾကီးေဒၚေဖာ္ေရာင္းေနေသာေဆးျဖစ္ပါသည္။
သူခိုးကိုဓါးရုိးမကမ္္းပါႏွင့္။ကုန္ကုန္ေျပာရလွ်င္ဘယ္သူ႕ကိုမွဓါးရုိးမကမ္းပါႏွင့္။
မႈန္ျပာရီေခတ္ႀကီးအတြင္းမွာ သဘာဝတရားက ကၽြန္ေတာ့္ကို ပါးသိုင္းႀကိဳးတပ္၏ ။
နဖူးေရ ဒူးေရမေကာင္းလွေသာ ညေနခင္းႀကီးဆီသြားမည္။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ပေဝသဏီဆန္ေသာ ပါးစပ္ပုပ္ႀကီးရွိပါသည္။ ပိုးစိုးပက္စက္ေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။
သို႔ေသာ္ ပုဆိုးတန္းတင္ ေျပာတတ္ပါသည္။ ဆင္မေျပလွေခ်။
လူျဖစ္လူတာကိုက ဗ႐ုပ္သုတ္ခနဲ႔ပါ။ ဗရြတ္ရႊတ္တ ဆီေတြဆမ္းထားတဲ့ ထမင္းကို ဆုတ္လိုက္ဆန္းလိုက္ျဖစ္
္ေနတဲ့ ဗေလာင္းဗလဲ လမင္းဆီက ေတာင္းစားၿပီး ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာပါ။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ..... ဗလာ။
ေမေမေရ .... ။ မိုးေတြက မိႈခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳးရြာၿပီ ။ မိုးေတြက မိႈခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳးရြာၿပီ ။ မိုးေတြက မိႈခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳးရြာၿပီ ။မိုးေတြက မိႈခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳးရြာၿပီ ။ မိုးေတြက မိႈခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳးရြာၿပီ ။ မိုးေတြက မိႈခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳးရြာၿပီ ။
ယထာဘူတ မက်ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္နာတယ္။ ဓာတ္ႀကီးေလးပါး ခမ်ာမွာလည္း မၾကာခဏ
ေယာက္ယက္ခတ္ရတယ္။ ယံုခ်င္မွ ယံုပါ။ ယံုတမ္းစကားလို႔သေဘာထားပါ။ ကိုယ့္စိတ္ဆီကိုယ္သြားႏိုင္ဖို႔အတြက္
ကၽြန္ေတာ့္ကို နည္းနည္းေတာ့ ဘုရားထိုင္၊ ထိုင္ခြင့္ျပဳၾကပါ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေရလာေျမာင္းေပး လုပ္ေနရတာ .... ၾကာၿပီ ။ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္တယ္လို႔ ဘယ္သူကေျပာသလဲ။အမွန္ေတာ့ လူေျခတိတ္လြန္းတဲ့သူဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ ။
ဟတ္တက္ကြဲခြင့္ျပဳပါ။ 'အက္' ေနရတာကို စိတ္ညစ္လြန္လို႔။ ဟက္တက္သာကြဲခြင့္ျပဳၾကပါ ။ ဘယ္လိုအေျခအေနမွာမွ ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘယ္တုန္းကမွလည္း ဟန္က်ပန္က် မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေစ်းသည္ေအးၾကြယ္နဲ႔ သီခ်င္းအတူတူ ဆိုဖူး႐ံုေလာက္ပါ။ ဟိုတုန္းက ဟုန္းဟုန္းေတာက္ခ်င္ခဲ့သမွ် ၊ ခုေတာ့လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းသင္းျမခ်င္ၿပီ။
အေထြအထူးေတာ့ ေျပာစရာ မရွိပါ။ အစကတည္းက 'အ' ေနေသာ ဝတၳဳပါ။ အခု ၿပီးသြားပါၿပီ။ အဂၤလိပ္လို (End) ဟုေျပာလွ်င္
ရနိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ က်ီးကန္း ခလုတ္တိုက္သံနွင့္ တူေန၍ မေျပာေတာ့ပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဝတၳဳက ၿပီးသြားပါၿပီ။ ဝတၳဳနွင့္အတူ အရာအားလံုးကိုလည္း ၿပီးလိုက္ေစခ်င္ၿပီ။ ဖတ္သူကိုေရာ ၊ မဖတ္သူကိုေရာ အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ။
(တာယာမင္းေ၀)
Subscribe to:
Posts (Atom)